การช่วยเหลือจักรยาน (ซิดนีย์ เฮล, ชาร์ลส์ เดอรา)

Bicycle Rescue (ซิดนีย์ เฮล, ชาร์ลส์ เดอรา) “ไม่ค่ะ เธอเป็นคนที่ใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ในบ้านอ่านหนังสือและดูแลผิวอย่างเคร่งครัด เธอจึงดูใสราวกับกระจกและมีผิวที่ไร้ที่ติ ซึ่งน่าจะต้องมีองค์กรทางวิทยาศาสตร์มาศึกษาดูบ้าง แม้ว่าฉันจะชอบเจสสิกา แต่เธอคงไม่ได้รับบทเป็นนางแบบบนรันเวย์ ซึ่งฉันก็โอเคดี เก้าสิบแปดเปอร์เซ็นต์ของเวลามันห่วยมาก แต่สองเปอร์เซ็นต์ของเวลามันห่วยมาก” ดิลลอนจูบเชฟ “เจส” ฉันพูด น้ำเสียงของฉันอ่อนลงจนกลายเป็นความสิ้นหวังธรรมดาๆ แนวคิดนี้ทำให้ฉันรู้สึกเล็กลง เธอก้มมองที่นอน ฉันจึงมองอะไรไม่เห็นได้ชัดเจนอีกต่อไป แต่ฉันได้ยินว่าเธออารมณ์เสียแค่ไหน ฉันเดินออกจากประตูไป แล้วคุณบังเอิญเจอผู้ชายคนนั้นในวันเดียวกันหรือเปล่า “เปล่า” ฉันคิดดู “มีเงินหกสิบกว่าเหรียญอยู่ในลิ้นชักด้านข้าง “ใช่แล้ว “คุณจะถามฉันเหรอ”

“แต่งงานกับฉันเถอะ” ฉันพูดขณะสวมถุงเท้าและรองเท้า “โอ้” ฉันตะโกนออกไป ฉันมองเธอไม่ได้เลย

“คุณอยากให้ฉันโทรหาลุงเหรอ? ตอนนั้นเป็นวัยเด็กที่ดี ลุงคงจะบอกให้ฉันลืมมันไปและเตือนตัวเองว่าฉันเป็นปลาในบ่อน้ำที่ใหญ่ที่สุดแห่งหนึ่งในอเมริกา ฉันนั่งที่โต๊ะเล็กๆ คนเดียวเป็นเวลาสิบนาที ดื่มกาแฟให้หมดแก้วและครุ่นคิดถึงคำพูดของดิลลอน ลุงคงจะบอกให้ฉันลืมมันไปและเตือนตัวเองว่าฉันเป็นปลาในบ่อน้ำที่ใหญ่ที่สุดแห่งหนึ่งในอเมริกา ทุกอย่างเรียบร้อยดีไหม” เขาถาม น้ำเสียงของเขาแสดงออกถึงความกังวล ฉันกำคอเธอแน่นขึ้น